(Ημερομηνία Αρθρου: Ιούλιος 2015)
ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝΑ
Ήταν μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη ημέρα σε ένα γνώριμο Αιγαιοπελαγίτικο νησί.. Η θάλασσα είχε κλέψει το χρώμα του ουρανού και φορούσε τα γαλάζια της .Κατέβηκα στο λιμάνι , κάθησα σε ένα μικρό εστατοριάκι πάνω στη θάλασσα και παρήγγειλα καλαμαράκια. Ηταν αργά το μεσημέρι και ήμουνα μόνος στο μαγαζί , ο εστιάτορας το γκαρσόνι και εγώ.
Το γκαρσόνι, ο Ανδρέας ,χάρηκε που με είδε. Με συμπαθούσε γιατί πάντα πριν σηκωθώ από το τραπέζι του άφηνα δύο ευρώ φιλοδώρημα πάνω στο λερωμένο πια χάρτινο τραπεζομάντιλο και τούλεγα και κανένα ανέκδοτο να γελάει. Θυμόταν τις συνήθειες μου και έτρεξε να μου φέρει ντόπιο τυρί, ψημένα mikr;a στρογγυλα πιτάκια και ανθρακούχο νερό από το Ζαγόρι . Ο εστιάτορας , ο Θανάσης , έψησε και μου έφερε ο ίδιος τα καλαμαράκια. Τι γίνεται Θανάση του λέω άκουσες ειδήσεις; έχουμε κανένα νέο απο την διαπραγμάτευση με τους τρείς θεσμούς ; Νίκο μου λέει δεν ασχολούμε με αυτά , λεφτά στην τράπεζα δεν έχω ,ότι και απόφαση να πάρουν εγώ πιάτα θα πλένω , το θέμα δεν με αφορά.
Εκείνη την στιγμή σταματάει έξω απο το εστιατόριάκι ένα ανοικτό αγροτικό αυτοκίνητο.. Βγαίνει ο Γιάννης κρατώντας δύο μυτζήθρες μέσα στα ψάθινα καλαθάκια τους . Τον ήξερα καλά τον Γιάννη, δουλεύει σαν τρείς Γερμανούς μαζί. Το πρωί έρχεται νύχτα στην οικοδομή και περιμένει με αγωνία να βγεί ο ήλιος για να αρχίσει την δουλειά, μετά την οικοδομή τρέχει να αρμέξει , να τυροκομίσει, να κουρέψει πρόβατα, να μαζέψει τα αυγά απο το κοτέτσι και τα πάει για πούλημα ,να ποτίσει τα λουλούδια στο εξοχικό ενός Αθηναίου που έχει αναλάβει να περιποιείται τον κήπο , κι αν τύχει τώρα στις αρχές του καλοκαιριού που οι μέρες είναι μεγάλες να κάνει και κανένα απογευματινό οικοδομικό μερεμέτι για έξτρα χαρτζιλίκι. Προχωράει λοιπόν ο ακούραστος Γιάννης , αφήνει τις μυτζήθρες στον πάγκο του εστιατορίου και έρχεται να με χαιρετίσει. Τί γίνεται Γιάννη του λέω ,έχω μια ερώτηση για σένα. Σε τι κατηγορία ΦΠΑ υπάγονται οι μυτζήθρες; Με κοιτάει πονηρά. Aσε την πλάκα Νίκο , εσείς οι γραμματιζούμενοι όλο κάτι σκαριφίζεστε για να μας καθυστερείτε και να μην μας αφήνετε να δουλέψουμε μου λέει, και φεύγει χαμογελώντας.
Ετρωγα τα καλαμαράκια μου και παρακολουθούσα τους γλάρους να κάνουνε αεροπορικές επιδείξεις δεξιοτεχνίας πάνω από τα δεμένα στο λιμάνι ψαροκαίκια. όταν το γκαρσόνι, ο Ανδρέας με πλησιάζει και κάθεται δίπλα μου. Συγνώμη Νίκο μου λέει αλλά πρέπει να κλείσουμε , μάθαμε ότι ένα μεικτό κλιμάκιο υπαλλήλων του ΙΚΑ και της Εφορίας είναι στο πλοίο και έρχεται για ελέγχους στο νησί. Και λοιπόν του λέω ενοχλημένος , γιατί να κλείσετε, δεν είσαι ασφαλισμένος, τι φοβάσαι;
Στην αρχή ο Ανδρέας με κοιτάει με ένα βλέμμα απορίας ,σαν να συνηδιτοποιεί ότι μιλάει με
κάποιον εκτός τόπού και χρόνου που δεν έχει καμμία επαφή με τον πραγματικά εργαζόμενο στα νησιά λαό. Μετά με πλησιάζει φιλικά και αρχίζει να μου εξηγεί με σιγανή φωνή τι συμβαίνει. Νίκο, μου λέει είμαι ασφαλισμένος αλλά τα χαρτιά γράφουνε μέχρι τις τρείς και είναι ήδη τέσσερις. Είναι αδύνατον να τηρήθούν ωράρια σε αυτές τις τουριστικές δουλειές με εσένα να κοιτάς το πέλαγος . Πάντα κινδυνεύουμε. Ασε που μπορεί να ανοίξουν τα ψυγεία και να μας ζητάνε τιμολόγια που δεν έχουμε για τις μυτζήθρες. Σίγουρα άν θέλούν θα μας βρούνε κάτι μη νόμιμο και θα πληρώνουμε μεγάλα πρόστιμα. Πρέπει να κλείσουμε.
Παρακολουθούσα με απορία τον πληθυντικό έκφρασης που χρησιμοποιούσε το γκαρσόνι . Μιλούσε αυτό ο μεροκαματιάρης υπάλληλος σαν να ήταν και ίδιος συμμέτοχος στο εστιατόριο , σαν να προστατεύει το βιός του. Εντάξει Ανδρεα του λέω, θα φύγω ,αλλά πριν φύγω θα μου φέρεις πρώτα το πιο ωραίο επιδόρπιο του κόσμου ,την φρέσκια μυτζήθρα του Γιάννη με λίγο θυμαρίσιο κυκλαδίτικο μέλι. Ετρωγα το θεικό επιδόρπιο σκεπτόμενος πως είναι δυνατόν εργαζόμενοι να έχουν κάνει συμμαχία με τους εργοδότες τους και τρέχουν οι ίδιοι να κρυφτούν από τους εντεταλμένους για την προστασία τους εκπροσώπους της πολιτείας, Πώς τα καταφέραμε σαν κοινωνία εργαζόμενοι πολίτες και εκπρόσωποι της πολιτείας να μην έχουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο, να είναι εχθροί ;
Σε λίγο σηκώθηκα γρήγορα γρήγορα μην τύχει και εξ αιτίας μου βρούν κανένα μπελά οι άνθρωποι και πήγα μέσα να πληρώσω . Ο εστιάτορας είχε γυρισμένη την πλάτη και έπλενε τα τηγάνια. που είχαν λερωθεί τηγανίζοντας τα φρέσκια καλαμαράκια πού μόλις είχα φάει. Ρώτησα τι χρωστάω και μου φώναξε δέκα ευρώ χωρίς να γυρίσει το κεφάλι του. Σκέφτηκα προς στιγμή να ζητήσω απόδειξη αλλά το μετάνοιωσα. Αφησα το δεκάευρω χαρτονόμισμα στον πάγκο και ακούμπησα πάνω του μιά αλατιέρα για να μην το πάρει ο άερας. Δεν ζήτησα απόδειξη για συγκεκριμένους λόγους.
Κατ’ αρχή, ευγενής που είμαι , δεν ήθελα να ταλαιπωρήσω τον άνθρωπο να σταματήσει να πλένει τα τηγάνια , να χαλάσει σαπούνι για να πλύνει τα χέρια του και να κάνει τον κόπο να έρθει στην ταμειακή μηχανή για να χτυπήσει μεσημεριάτικα , μόνο για μένα μία απόδειξη. . Είχα όμως και έναν άλλο ιδιαίτερα σοβαρό λόγο να μην ζητήσω απόδειξη. Παρακολουθώντας την κατάσταση λειτουργίας στο εστιατοριάκι ήμουνα σίγουρος ότι ο Θανάσης δεν θα τα κατάφερνε να ανταπεξέλθει στον βίαιο φορολογικό εκσυχρονισμό. Ηταν αδύνατον ταυτόχρονα ένας άνθρωπος να κάνει τον μάγειρα , τον λαντζέρη, τον λογιστή , τον ταμία, και με τις νέες “καινοτόμες “ φορολογικέςε ρυθμίσεις τον ελέγχοντα το πιστωτικό όριο τραπεζικών καρτών. Παρατηρούσα ότι οι πελάτες ήταν λίγοι στο νησί και δεν υπήρχαν περιθώρια πρόσληψης νέου προσωπικού..Ηξερα ότι αν πίεζα τον θανάση να εκσυγχρόνιστέι εδώ και τώρα ,θα τον υποχρέωνα να αλλάξει επάγγελμα. Αργά ή γρήγορα το εστιατοριάκι θα το νοίκιαζε κανένα Goodys, ή Everest ή Macdonalds. και έτσι θα κινδύνευα να να μην ξαναφάω φρέσκια καλαμαράκια και μυτζήθρα με μέλι.
Αρχησα με την φαντασία μου να βλέπω τον ελληνοπρεπή Θανάση που θύμιζε ευρταφή με κοιλίτσα Ζορμπά, ντυμένω με στολή και καπελάκι πίσω από καποια ταμειακή μηχανή πολυεθνικής αλυσίδας χώρων εστιάσης να διαβάζει δυνατά στο μικρόφωνο την απόδειξη της παραγγελίας μου σε κάποιους μντέρνους σκλάβους στα σκοτεινά ενδότερα της αποστηρωμένης κουζίνας και αισθάνθηκα απειλή. Μια αόρατη απειλή χαμπουργκοποίησης της προσωπικότητας μου , μια ορατή απειλή επέμβασης στις παραδοσιακές ελληνικές διατροφίκές μου συνήθειες, μια εθνική και κοινωνική απειλή πλορεταριοποίησης των αυτοαπασχολούμενων Ελλήνων . Φοβήθηκα μήπως ααντικαταστήσουν το όνομα μου με τον αριθμό της πιστωτικής μου κάρτας στα πλαίσια κάποιου φορολογικού μεταμοντέρνου εκσυγχρονιστικού σχεδιασμού είσπραξης φόρων.
Με τις σκέψεις αυτές και την εικόνα του Θανάση, σε ρόλο Ζορμπά, πίσω από τα κισέ κάποιου Macdonalds βγήκα λοιπόν απο το εστιατοριάκι χωρίς ιδιαίτερες τύψεις συνεργού φοροδιαφυγής. Δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι ο Θανάσης, ο μικρομεσαίος εργαζόμενος επιχειρηματίας , ο Ανδρέας ο μισθωτός συνεργάτης του, ο Γιάννης ο πολυπράγμων παραγωγός είναι οι ακούραστοι εργάτες τις πατρίδας. Ποτέ δεν έχουν παραπονεθεί για το πόσες ώρες δούλεψαν, ποτέ δεν πήγαν στον γιατρό για ψεύτικη αναρωτική άδεια, ποτέ δεν κλάφτηκαν άν θα πάρουν σύνταξη στα 60 ή στα 65, ποτέ δεν ζήτησαν να επιδοτηθούν με χρήματα απο τους κόπους της εργασίας τον άλλων, ποτέ δεν πήραν δάνεια , ούτε ορμόνες για να ανπτυχθούν πιο γρήγορα,,ποτέ δεν μπήκαν σε κανένα κόμμα για να διεκδικήσουν καμμία θεσούλα στο δημόσιο ή στο δήμο, Αυτοί λοιπόν οι τρείς ακούραστοι πραγματικά ανεξάρτητοι Έλληνες είμαι σίγουρος ότι την ώρα του πολέμου θα έτρεχαν πρώτοι να πολεμήσουν γιαι την πατρίδα όταν οι άλλοι, οι νομότυποι , θα έτρεχαν με τις μανάδες τους και τους τέως υπουργούς δικηγόρους τους να βγάζουν πιστοποιητικά αναπηρίας και ψυχολογικής διαταραχής για να γλυτώσουν την στράτευση. Δεν είχα αμφιβολία ότι μόνο αυτοί οι σκληρά μέρα νύχτα εργαζόμενοι έλληνες μπορούν να γλυτώσουν την χώρα από τα δάνεια και τους δανειστές ,να ξανακάνουν την ελλάδα υπερήφανη και ανεξάρτητη.
Ποιός όμως θα συμπαρασταθεί σε αυτούς τους υπέροχους Ελληνες, τα πραγματικά εργατικά υποζύγια συτής της χώρας. Πιος θα τους γλυτώσει την ανούσια γραφειοκρατία της κατ΄επίφαση νομιμότητας, την αποσπασματική εναλασσόμενη φοροεπιδρομή των εκάστοτε διαχειριστών της εξουσίας;; Ποιός θα τους αφήσει ήσυχους να δουλέυουν χωρίς να τους ενοχλεί χωρίς σοβαρό λόγο; Ποιός θα τους φορολογήσει απλά και αντικειμενικά ; Ποιος θα τους κάνει να μην κλείνουν τις πόρτες των μαγαζιών τους όταν πλησιάζουν οι εκπρόσωποι της πολιτείας;
Κάθησα σε ένα παγκάκι στο μουράγιο και σε μία χαρτοπετσέτα που είχα πάρει μαζί μου απο το εστιατοριάκι και άρχισα να γράφω το “Μανιφέστο διαμαρτυρίας του φορολογούμενου Ελληνα”.
Αγαπητοι εκλεγμένοι στην εξουσία
Σταματήστε να νομοθετείτε και να μας ταλαιπωρείτε χωρίς σοβαρό λόγο με δήθεν νέους ανακυκλούμενους νόμους και εγκυκλίους. Κωδικοποιείστε τουλάχιστον την πολυνομία σας, και την ανοργανωσιά σας.Μην αλλάζεται συνεχώς τους όρους λειτουργίας της δημοκρατίας και τους εκλογικούς νόμους σύμφωνα με τα συμφεροντα σας Σταματήστε να μας ζητάτε αποδείξεις της εντιμότητας μας Μην μας ταλαιπωρείτε και μας στερείτε δημιουργικό χρόνο με ανούσιες γραφειοκρατίες επιβεβαίβαίωσης του διάβα της εξουσίας σας..
Βρέιτε κάποιο τρόπο να φορολογείιτε απλά, αντικειμενικά , όλες τις μικρές επιχειρήσεις που απάσχολούν λιγότερους από δέκα εργαζόμενους, όλους εμάς τους μικρομεσαίους Ελληνες.. Μην μας υποβάλλεται στο μρτύριο της σταγόνας της ανούσιας φορολογικής περιπτωσιολογίας σας, μην μας στερείτε τον δημιουργικό χόνο ..
Απαλλάξτε μας από τα ΙΚΑ , τα ένσημα , τα βιβλιάρια, την γραφειοκρατία, Ασφαλείστε μας μια για πάντα σαν Ελληνες που γεννηθήκαμε και εργαζόμαστε σε αυτή την χώρα. Απαλλάξτε μας από την αγωνία να ψάχνουμε για δουλεία να συμπληρώσουμε ένσημα για να πάρουμε την σύνταξή που δικαιούμαστε.
Δώστε μας μία αξιοπρεπή σύνταξη όποτε πρέπει τα 65 στα 67 μαζί με τους άλλους Ευρωπαίους. Δεν θέλουμε άλλες πρόωρες συντάξεις , άλλα πλασμτικά συντάξιμα χρόνια, άλλες συντεχνιακές διευκολύνσεις που θα μας τις πάρετε πίσω . Κάντε επιτέλους μια φορά στην ζωής σας ένα νόμο χωρίς εξαιρέσεις που να ισχύει για όλους κσι εφαρμώστε τον απλά χωρίς εγκυκλίους που τον ανερούνε.
Ασφαλείστε έντιμα όλους τους αλλοδαπούς που εργάζονται με μας και για μας, .Δώστε τους την μειωμένη σύνταξη που δικαιούνται ανάλογα με τα χρόνια που δουλέψανε στην Ελλάδα ή δώστε τους πίσω τις εισφορές τους . Μην κλέβεται με το πρόσχημα ότι δεν έχουν συγκεντρώσει τα προβλεπομενα ένσημα για πλήρη σύνταξη . .
Καταργείστε τα ταμεία ανεργίας και δημιουργήστε ταμεία εργασίας στους δήμους όλης της χώρας. Δεν θέλουμε άλλη επιδοτούμενη ανεργία. Θέλουμε ελάχιστη εγγυημενη εργασία. Θέλουμε δουλειά όχι ελεημοσύνες . Δώστε τα χρήματα των επιδοτήσεων της ΕΕ στους πραγματικά μεροκαματιάρηδες εργαζόμενους ,, μην τα σπαταλάτε μοιράζοντας τα σε επιτήδειους δήθεν επιειρηματίες , σε ανούσια σεμινάρια δήθεν επαγγελματικής κατάρτησης..
Καθιερώστε την συμμετοχή των εργαζομένων στα κέρδη των επιχειρήσεων .Δώστε κίνητρα σε μας τους εργαζόμενους για στην ανασυγκρο΄τηση της χώρας και αφήστε αυτές τις δήθεν αριστερές , δήθεν φιλολάικές ψηφοθηρικές κόκκινες γραμμές διατήρησης συντεχνιακών προνομίων.
Ορκιστήτε ότι δεν θα ξαναπάρετε νέο δάνειο στο όνομά μας χωρίς την δημοψηφισματική μας έγκριση, ότι δεν θα ξαναχρεώσεται τα παιδιά μας για να χρηματοδοτείται την πρόσκαιρη παραμονή σας στην εξουσία.
Καταργείστε τις επιδοτήσεις ,και μετατρέψτε τες σε άτοκα δάνεια. Δεν μπορούμε να πληρώνουμε εμείς με την δουλειά μας για να επιχειτούν με το αζημείωτο οι επιτήδειοι.
Προστατεύστε τα προσωπικά μας δεδομένα από τον ηλεκτρονικό βιασμό. Μην μας κάνετε αριθμούς χωρίς όνομα, μικροτσίπ πιστωτικών καρτών, ηλεκτρονικά πιόνια δικά σας και των τραπεζών για να μαζέυετε πιο γρήγορα και πιο εύκολα τα χρήματα των φόρων της πολιτικής σας επιβίωσης.
Αγαπητοί εκλεγμένοι μας εκπρόσωποι στην εξουσία,
Οδηγείστε μας με το παραδειγμά σας. Μάθετε επιτέλους να μιλάτε την γλώσσα της αλήθειας, Ποινικοποιήστε πολιτικά την αχαριστία και την υποκρισία . Μην κόβεται κορδέλες έργων που κάνεται με χρήματα των Ευρωπαίων και ταυτόχρονα τους βρίζεται.. Μην ζητιανεύετια δάνεια και επιδοτήσεις με το δεξί σας χέρι και σφίγγεται επιδικτεικά την γροθιά σας με το αριστερό. Μην αμνηστέυεται συνεχως την παρανομία και την διαφθορά για να εισπράξεται λίγα αργύρια όποτε σας συμφέρει. Μην μας πλάθεται καθ εικόνα και ομοίωση σας ,διεφθαρμένους.
Αγαπητοί εκλεγμένοι σεβαστείτε μας να σας σεβαστούμε , κάντε μας από ανεύθυνους φοροφυγάδες , υπέθυνους πολίτες , γενναίους ελεγκτές των πράξεων σας..
Οι Ελληνες φορολογούμενοι πολίτες
Η χαρτοπετσέτα είχε γεμίσει κολυβογράματα . Το πλοίο είχε ξεφορτόσει και με ένα σφιριγμα του καπετάνιου που ήθελε να τονίσει την παρουσία του έφευγε πια από το λιμάνι.
Ας μην έχουν αυταπάτες οι πρώην , οι νυν και οι ερχόμενοι στα κυβερνητικά έδρανα,,όλοι αυτοί που καβαλάνε και ξεκαβαλάνε την εξουσία με γραβάτες ή χωρίς γραβάτες. Οσους εντιμους συμβιβασμούς και να κάνουν, όσα και δανεικά να τους χαρίσουν, όσα αποθεματικά ταμείων και περιφερειών να μεταφερουν στην τράπεζα της Ελλάδος,, όσους δικηγόρους προάσπισης συντεχνιακών προνομίων και να υπουργοποιήσουν, όσα λογίδια για εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια να απαγγείλουν στην βουλή των Ελλήνων, χωρίς σκληρή δουλεια, χωρίς εθνική παραγωγή, χωρίς θυσίες , χωρίς τους Ελληνες ήρωες εργαζόμενους, τους Θανάσηδες , τους Ανδρέες και τους Γιάννηδες στο πλευρό τους δεν θα γίνουν ποτέ ανεξάρτητοι΄.
Ας το πάρουν απόφαση οι εκλεγμένοι στην εξουσία ότι χωρίς το φιλότιμο και των ηρωισμό των εργαζόμενων Ελλήνων , χωρίς την συνεργασία όλων των φορολογουμένων πολιτών , χωρίς εθνική ομοψυχία, όσα και δημοψηφίσματα να προκυρήξουν ,όσες συγκυριακές “ πλειοψηφίές” και να αποκτήσουν, όσες φοροεισπρακτικές σταυροφορίες και να εξαγγέιλούν, όσους και χαρατζήδες φοροεισπράκτορες να προσλάβουν, όποια τιμή και να συμφωνήσουν για το ΦΠΑ της μυτζήθρας θα είναι άχυρα στην εξουσία , χάρτινες φιγούρες που θα σκορπίσει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα το πρώτο κοινωνικό αεράκι.
Νίκος Τσεμάνης, πολιτικός μηχανικός, Dipl. Ing ETH Ζυρίχης
