(Ημερομηνία αρθρου: Δεκέμβριος 2024 )
Ιερή αγροτική γη
Σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες η αγροτική γη προστατεύεται αυστηρά με ποικίλες νομοθετικές διατάξεις που δεν επιτρέπουν την οικιστική εκμετάλλευση αγροτικών εκτάσεων.Η ανάγκη αυστηρής προστασίας και επιδότησης της αγροτικής γης τεκμηριώνεται από τους εκάστοτε κυβερνώντες στα Ευρωπαϊκά κράτη όχι μόνο με χωροταξικά οργανωτικά κριτήρια διαχωρισμού των χρήσεων γης, από αισθητικά κριτήρια προστασίας του τοπίου μιας χώρας, άλλα κυρίως σαν προϋπόθεση για την εξασφάλιση εγχώριας επάρκειας τροφίμων σε περίπτωση πολέμου ή φυσικών καταστροφών που θα μπορούσαν να διακόψουν την εισαγωγή ξένων αγροτικών προϊόντων.
Οι επιδοτούμενοι γενναία, για τους λόγους αυτούς, από την πολιτεία Ευρωπαίοι αγρότες, αντιστέκονται με τη ψήφο τους και όλα τα μέσα σε κάθε νομοθετική απόπειρα αλλαγής χρήσης της αγροτικής γης προς άλλες ποιο επικερδείς οικονομικά οικιστικές δραστηριότητες που εκ των πραγμάτων θα οδηγούσαν στην άνοδο της αξίας της γης και των τιμών ενοικίασης των αγρών που καλλιεργούν για να βιοπορίζονται.
Στην Ελλάδα μόνο, μπορείς σήμερα να χτίζεις στη μέση ενός μαγευτικού κάμπου ένα, συνήθως ακαλαίσθητο, νόμιμο ή παράνομο προς νομιμοποίηση διώροφο οικοδόμημα για πάσα χρήση και να φυτεύεις ανάμεσα στις ντομάτες μια συστοιχία φωτοβολταϊκών χωρίς σοβαρές ενστάσεις και αντιδράσεις των ίδιων των αγροτών, των πολιτών και των κατά τόπους κοινωνιών.
Η έλλειψη νομοθετικής προστασίας της ελληνικής αγροτικής γης είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης , διαχρονικής, κοντόφθαλμης, κερδοσκοπικής, ρουσφετολογικής αντιμετώπισης των οικιστικών θεμάτων της χώρας μας και αποτελεί μια από τα κύριες αιτίες της οικιστικής ασυδοσίας που ενδημεί στον τόπο μας.
ΟΙ εικόνες από την αναρχία και ασχήμια του οικιστικού περιβάλλοντος του ελληνικού χώρου που προβάλλονται στις τηλεοράσεις του κόσμου όλου με αφορμή φυσικές καταστροφές, πυρκαγιές και πλημμύρες στο Μάτι την Μάνδρα και αλλού αναδεικνύουν με τον πλέον μακάβριο τρόπο την έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού και προστασίας από την αλόγιστη δόμηση της αγροτικής και δασικής γης.
Τα παλιά τα χρόνια οι νοικοκυραίοι προγονοί μας διάλεγαν για οικονομικούς λόγους ακόμα και στο μικρόκοσμο της προσωπικής αγροτικής ιδιοκτησίας τους το πιο άγονο βραχώδες τμήμα για να χτίσουν το ταπεινό πέτρινο αγροτικό τους παράσπιτο, την γεωργική τους αποθήκη και το αλώνι τους για να μένει το γόνιμο τμήμα του αγρού ελεύθερο για καλλιέργεια.
Σήμερα, ο σαφής διαχωρισμός της αγροτικής από την οικιστική γη θεωρούμε ότι , πέραν από περιβαλλοντικούς και αισθητικούς λόγους, είναι η πλέον ενδεδειγμένη από οικονομική και τεχνική άποψη προϋπόθεση για να σταματήσει η επικρατούσα ενεργειακά σπάταλη οικιστική αναρχία που δυναμιτίζει κάθε προοπτική βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης στον τόπο μας.
Προτείνουμε:
Την καθολική απαλλαγή από κάθε φορολογία εισοδήματος, ΕΝΦΥΑ και φόρους μεταβίβασης της αγροτικής γης.
Την καθιέρωση μητρώου κατόχων αγροτικής γης για όσους ήθελαν με Υπεύθυνη Δήλωση στα πλαίσια των εγγραφών ιδιοκτησιών στο Εθνικό Κτηματολόγιο να δηλώσουν ότι αυτοί και οι ενίοτε κληρονόμοι τους δεσμεύονται η γη που κατέχουν να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για αγροτικές δραστηριότητες, αποποιούμενοι διαχρονικά της δυνατότητας κάθε αλλαγής χρήσης εκμετάλλευσης των εκτάσεων αυτών, τα επόμενα 50 χρόνια.
Την απαγόρευση της δόμησης σε αγροτικές εκτάσεις, κτιρίων που δεν αποτελούν συγκεκριμένες και κατ΄αναλογία υποβοηθητικές για την αγροτική παραγωγή των εκτάσεων αυτών κτιριακές εγκαταστάσεις .
Την θεσμοθέτηση της νομοθετικής δυνατότητας ανταλλαγής χαρακτηρισμού και χρήσης δασικών εκτάσεων – με αγροτικές εκτάσεις κατά την εκπόνηση χωροταξικών μελετών προς επιλογή των πλέον κατάλληλων για οικιστική χρήση χώρων στα πλαίσια ενός γενικότερου από την πολιτεία χωροταξικού σχεδιασμού που λαμβάνει υπόψη την γεωλογική ιδιομορφία κάθε περιοχής της χώρας. Την χρήση των εργαλείων των νομοθετικών εργαλείων Ζωνών Αναδασμού και Ενεργού Πολεοδομίας που υπάρχουν στην οικιστική νομοθεσία και δυστυχώς μένουν ανενεργά.
Η δυνατότητα της επιλογής αυτής από τους αρμόδιους μελετητές κατά τη σύνταξη χωροταξικών μελετών δεν αντιβαίνει το Σύνταγμα καθότι με την ανταλλαγή χρήσης των εκτάσεων αυτών δεν ανατρέπεται το υπάρχον ισοζύγιο ανάμεσα στις δασικές και αγροτικές εκτάσεις της χώρας.
Συμπεράσματα:
Σε μια εποχή οικιστικής ανάπτυξης που πρωτοστατούν, η κερδοσκοπική συναλλαγή, τα πράσινα μπόνους επί πλέον ορόφων δόμησης, νομοθετικές πρωτοβουλίες μελετών με προφανή στόχο την παράκαμψη ευνοϊκών για το περιβάλλον αποφάσεων του Συμβουλίου Επικρατείας, κυβερνητικές ¨στρατηγικού¨ περιεχομένου πρωτοβουλίες για την εκποίηση και ιδιωτικοποίηση των παραλιών και τοπίων ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους της χώρας, ο σαφής νομοθετικός διαχωρισμός της αγροτικής από την οικιστική γη είναι αναγκαία συνθήκη και προϋπόθεση για να αποτραπεί η περαιτέρω οικιστική και περιβαλλοντική υποβάθμιση του ελληνικού χώρου.
Νίκος Τσεμάνης, πολιτικός μηχανικός, Dipl. Ing ETH Ζυρίχης
